When he went blundering back to God,
His songs half written, his work half done,
Who knows what paths his bruised feet trod,
What hills of peace or pain he won?
I hope God smiled and took his hand,
And said, "Poor truant, passionate fool!
Life's book is hard to understand:
Why couldst thou not remain at school?"
Charles Hanson Towne
zondag 28 maart 2010
dinsdag 2 maart 2010
zaterdag 27 februari 2010
eenzaamheid
de heer is met mij
niet gevoeld
en dagen
lange dagen
wachten
en werken
god is ergens
en misschien
hij kijkt neer
zou het kunnen
hij is met mij
niet gevoeld
en dagen
lange dagen
wachten
en werken
god is ergens
en misschien
hij kijkt neer
zou het kunnen
hij is met mij
dinsdag 23 februari 2010
woensdag 10 februari 2010
Christelijk: 'kristelijk' of 'gristelijk'?
Christelijk komt het meest voor met een k-klank. De uitspraak met een g-klank is vooral gebruikelijk in sommige protestantse kringen; daarbuiten wordt deze ook weleens - al dan niet spottend - gebruikt om juist die kringen aan te duiden.
De beginletters chr- van uit het Grieks afkomstige woorden worden in sommige gevallen uitgesproken als 'gr' (chronisch, chroom, al komt in België daarnaast de k-klank voor), in andere als 'kr' (christoffelkruid, namen als Chris en Christine). Soms zijn beide mogelijkheden gangbaar, zoals bij chrysant, christen en christelijk.
Vroeger werden rooms-katholieke eucharistievieringen in het Latijn gehouden. Doordat de naam Christus in het Latijn met een k-klank werd uitgesproken, zijn rooms-katholieken vertrouwd geraakt en gebleven met die uitspraak, ook al zijn de missen inmiddels in het Nederlands. Van oudsher hadden protestanten de reputatie dat ze wat meer dan katholieken een heilig ontzag voor de bijbel hadden. Dat hield ook in dat men elk woord precies uitsprak zoals het er stond; vandaar 'gristus' en niet het half-Latijnse 'kristus'.
Bron: Onze Taal Taalkalender 2010 - 10 februari
De beginletters chr- van uit het Grieks afkomstige woorden worden in sommige gevallen uitgesproken als 'gr' (chronisch, chroom, al komt in België daarnaast de k-klank voor), in andere als 'kr' (christoffelkruid, namen als Chris en Christine). Soms zijn beide mogelijkheden gangbaar, zoals bij chrysant, christen en christelijk.
Vroeger werden rooms-katholieke eucharistievieringen in het Latijn gehouden. Doordat de naam Christus in het Latijn met een k-klank werd uitgesproken, zijn rooms-katholieken vertrouwd geraakt en gebleven met die uitspraak, ook al zijn de missen inmiddels in het Nederlands. Van oudsher hadden protestanten de reputatie dat ze wat meer dan katholieken een heilig ontzag voor de bijbel hadden. Dat hield ook in dat men elk woord precies uitsprak zoals het er stond; vandaar 'gristus' en niet het half-Latijnse 'kristus'.
Bron: Onze Taal Taalkalender 2010 - 10 februari
woensdag 27 januari 2010
dinsdag 26 januari 2010
zondag 24 januari 2010
O Heer!
O Heer, blijf toch niet vragen.
Gij weet dat ik U haat,
dat ik geen kruis wil dragen,
niet gaan waarheen Gij gaat.
O Heer, blijf toch niet vragen.
O Heer, heb mededogen.
Vraag toch niet weer. Gij weet
dat ik U steeds verloochen,
dat ik U steeds vergeet.
O Heer, heb mededogen.
Gij weet toch alles, Here.
Ik heb U lief. Gij weet:
liefde zal mij verteren,
zelfs als ik U vergeet.
Gij weet toch alles, Here.
(Uit: Gezang 83, LvdK)
Gij weet dat ik U haat,
dat ik geen kruis wil dragen,
niet gaan waarheen Gij gaat.
O Heer, blijf toch niet vragen.
O Heer, heb mededogen.
Vraag toch niet weer. Gij weet
dat ik U steeds verloochen,
dat ik U steeds vergeet.
O Heer, heb mededogen.
Gij weet toch alles, Here.
Ik heb U lief. Gij weet:
liefde zal mij verteren,
zelfs als ik U vergeet.
Gij weet toch alles, Here.
(Uit: Gezang 83, LvdK)
vrijdag 22 januari 2010
Hoor!
Gedenk niet meer het kwaad van voorgeslachten.
Zie, hoe wij uw barmhartigheid verwachten.
God van ons heil, wij zijn verzwakt door lijden.
Het geldt uw eer, kom spoedig ons bevrijden.
Verzoen het grote kwaad / dat ons voor ogen staat,
laat U door ons verbidden.
Het geldt uw naam, o God, / wanneer de heiden spot:
Is God niet in hun midden?
(Psalm 79, 5 GK)
Zie, hoe wij uw barmhartigheid verwachten.
God van ons heil, wij zijn verzwakt door lijden.
Het geldt uw eer, kom spoedig ons bevrijden.
Verzoen het grote kwaad / dat ons voor ogen staat,
laat U door ons verbidden.
Het geldt uw naam, o God, / wanneer de heiden spot:
Is God niet in hun midden?
(Psalm 79, 5 GK)
woensdag 20 januari 2010
maandag 18 januari 2010
dinsdag 12 januari 2010
't Geloof kan nooit te völle oetzeen
't Geloof kan nooit te völle oetzeen:
op wöarde van de Hear kö'j an.
Biej leu mangs mear beloavn as anbeen.
biej Jezus goa'j nooit löag vandan.
Wat zol ooit ziene macht bepaarken?
Alns oonderwaarpt zich zien gebod.
En wat zien leefde wil goan waarken
doar schöt zien können neet te kort.
Dee hoppe maakt 't verdreet oons meelder.
Gif mood an hem dèn dale lea.
Vuur eur dee 't Woard het heil oetscheeldert
zeent baarge leeg, 'n pad duur de zea.
O, zaligheid neet of te metten,
woer zearigheid is an de kaant,
doar is oethoezig wean vergetten
en wiej, wiej zeent in 't vaderlaand!
Liedboek 291: Nooit kan 't geloof te veel verwachten
Uit G. Morsink - Twents gezangenbook
op wöarde van de Hear kö'j an.
Biej leu mangs mear beloavn as anbeen.
biej Jezus goa'j nooit löag vandan.
Wat zol ooit ziene macht bepaarken?
Alns oonderwaarpt zich zien gebod.
En wat zien leefde wil goan waarken
doar schöt zien können neet te kort.
Dee hoppe maakt 't verdreet oons meelder.
Gif mood an hem dèn dale lea.
Vuur eur dee 't Woard het heil oetscheeldert
zeent baarge leeg, 'n pad duur de zea.
O, zaligheid neet of te metten,
woer zearigheid is an de kaant,
doar is oethoezig wean vergetten
en wiej, wiej zeent in 't vaderlaand!
Liedboek 291: Nooit kan 't geloof te veel verwachten
Uit G. Morsink - Twents gezangenbook
maandag 11 januari 2010
Tranen
Vanmorgen moest ik in Amsterdam zijn, op school. Een afspraak met mijn scriptiebegeleider - feedback. Wat hij te zeggen had viel niet mee. Concreter formuleren, opbouw herzien. Ik werd er niet vrolijk van. Werk aan de winkel. En precies op die terreinen die ik lastig vind.
Op weg van school naar Centraal Station besloot ik een halte eerder uit te stappen om nog een stukje van Amsterdam te zien; halte Nieuwmarkt. Als je van de Nieuwmarkt naar het Centraal Station loopt, kom je door de rosse buurt. Ik liep over de Oudezijds Voorburgwal en werd zo ontzettend verdrietig. Achter de ramen schaars geklede vrouwen, op straat mannen die glimlachend naar binnen kijken. De tranen stonden me in de ogen. Wat kun je anders dan huilen als je daar loopt? Verdwaalde mensen, die het zoeken in drugs en seks. Er is zoveel moois en zoveel beters. Maar hoe maak je ze dat duidelijk, hoe vertel je dat er liefde is, dat God liefde is?
En dan moet ik me nu thuis weer druk gaan maken over de studie?
Ik huil nog steeds...
Op weg van school naar Centraal Station besloot ik een halte eerder uit te stappen om nog een stukje van Amsterdam te zien; halte Nieuwmarkt. Als je van de Nieuwmarkt naar het Centraal Station loopt, kom je door de rosse buurt. Ik liep over de Oudezijds Voorburgwal en werd zo ontzettend verdrietig. Achter de ramen schaars geklede vrouwen, op straat mannen die glimlachend naar binnen kijken. De tranen stonden me in de ogen. Wat kun je anders dan huilen als je daar loopt? Verdwaalde mensen, die het zoeken in drugs en seks. Er is zoveel moois en zoveel beters. Maar hoe maak je ze dat duidelijk, hoe vertel je dat er liefde is, dat God liefde is?
En dan moet ik me nu thuis weer druk gaan maken over de studie?
Ik huil nog steeds...
zondag 10 januari 2010
Voor A. en J.
MIJN VRIEND
Mijn vriend,
hij staat aan de rand van een afgrond,
maar hij wankelt niet,
zij die beweren dat hij wankelt
weten niet wat wankelen is,
het lijkt op wankelen,
het lijkt zelfs op vallen,
op ergens zich nog aan vast willen klampen,
maar het is het niet,
het is ook geen schreeuwen
wat hij doet,
geen terugdeinzen, geen aarzelen, geen omkijken,
het is iets nieuws,
iets anders,
iets wat niemand kan -
mijn vriend,
zijn blauwe hemel,
zijn slechtvalken ongeduld,
zijn grauwe winters zuivere onsterfelijkheid,
hij wankelt niet.
Toon Tellegen
Mijn vriend,
hij staat aan de rand van een afgrond,
maar hij wankelt niet,
zij die beweren dat hij wankelt
weten niet wat wankelen is,
het lijkt op wankelen,
het lijkt zelfs op vallen,
op ergens zich nog aan vast willen klampen,
maar het is het niet,
het is ook geen schreeuwen
wat hij doet,
geen terugdeinzen, geen aarzelen, geen omkijken,
het is iets nieuws,
iets anders,
iets wat niemand kan -
mijn vriend,
zijn blauwe hemel,
zijn slechtvalken ongeduld,
zijn grauwe winters zuivere onsterfelijkheid,
hij wankelt niet.
Toon Tellegen
dinsdag 22 december 2009
woensdag 2 december 2009
En dat betekent voor mij...?
What makes a missionary? Crossing the sea? No - seeing the cross! A missionary (a word, incidentally, you'll not find in the Bible) simply means "someone with a mission". As you study Paul's missionary strategy, spare a moment to consider your own. If you are a Christian, you are "someone with a mission". It may lie across the sea, but, on the other hand, it may lie across the street!
(Cover to Cover Complete - day 325)
(Cover to Cover Complete - day 325)
maandag 30 november 2009
maandag 23 november 2009
Waar een wil is
Ik wil het tegenovergestelde van wat ik wil
ernstig is dit
(maar niet precies)
ik wil het tegenovergestelde zeggen
en omgekeerd evenredig weer ontkennen
van wat ik zeg
ik wil het tegenovergestelde denken van wat ik denk
ik wil het tegenovergestelde zijn van wat ik ben
(en ook hebben)
en dus wil ik niet
wil ik liever niet
wil ik het liefst het allerliefste niet
en tegelijk wil ik
(ik ben verdwaald)
Toon Tellegen
ernstig is dit
(maar niet precies)
ik wil het tegenovergestelde zeggen
en omgekeerd evenredig weer ontkennen
van wat ik zeg
ik wil het tegenovergestelde denken van wat ik denk
ik wil het tegenovergestelde zijn van wat ik ben
(en ook hebben)
en dus wil ik niet
wil ik liever niet
wil ik het liefst het allerliefste niet
en tegelijk wil ik
(ik ben verdwaald)
Toon Tellegen
maandag 16 november 2009
Verzoekschrift
Beste God,
U zit hoog in de hemel en u regeert. U zorgt voor ons, dat geloof ik echt. En ik ben allergisch voor een welvaartsevangelie. Maar tegelijk begrijp ik u niet zo goed. Waarom moeten zoveel kinderen van u lijden? Ik hoef alleen maar in mijn eigen kleine wereldje te kijken. Het vreselijke ongeluk van mijn vrienden en de zo lange weg die ze moeten gaan, de miskraam van een vriendin, weer iemand anders die van het ene op het andere moment instort, de ramp bijna tien jaar geleden, de zoon van vrienden die maar 16 mocht worden. En weet u God, ik kan nog wel een poosje doorgaan. Wat ik bedoel is dit: u zorgt voor ons en tegelijk gebeuren er allerlei moeilijke dingen. Het lijkt wel alsof het niet uitmaakt dat u voor ons zorgt. U lijkt zo'n beleid van willekeur te voeren. Hier op aarde hebben we bestuursrechtelijke afspraken die dat de overheid verbieden. Ik zou het wel aardig vinden als u ook zo'n soort regel had.
In het verlengde van dit verhaal ligt ook een pijnpunt wat betreft het gebed. U wilt graag dat wij bidden. Althans, dat denk ik. Maar als ik niet bid voor mijn eten, smaakt het net zo goed als wanneer ik dat wel doe. Als ik bid voor een veilige reis kan het best zijn dat ik verongeluk. Het gekke is dat ik u toch bedank wanneer ik ergens veilig aankom, terwijl mijn vrienden niet veilig aankwamen waar ze wilden.
Snapt u een beetje mijn probleem? Is het een idee als u een wat consequenter beleid gaat voeren? Of moet ik gewoon gaan accepteren dat u zo werkt. Dan vind ik het erg fijn als u me daarbij wilt helpen. Maar ja, of u dat doet is dus weer afhankelijk van de consequentie van uw beleid...
Hoe dan ook denk ik dat u openstaat voor mijn vragen. En dat vind ik dan wel weer prettig.
Maartje
Ps. Ik geloof dat ik ondanks alles wel van u houd. Daarin ben ik zelf misschien wat moeilijk te volgen.
U zit hoog in de hemel en u regeert. U zorgt voor ons, dat geloof ik echt. En ik ben allergisch voor een welvaartsevangelie. Maar tegelijk begrijp ik u niet zo goed. Waarom moeten zoveel kinderen van u lijden? Ik hoef alleen maar in mijn eigen kleine wereldje te kijken. Het vreselijke ongeluk van mijn vrienden en de zo lange weg die ze moeten gaan, de miskraam van een vriendin, weer iemand anders die van het ene op het andere moment instort, de ramp bijna tien jaar geleden, de zoon van vrienden die maar 16 mocht worden. En weet u God, ik kan nog wel een poosje doorgaan. Wat ik bedoel is dit: u zorgt voor ons en tegelijk gebeuren er allerlei moeilijke dingen. Het lijkt wel alsof het niet uitmaakt dat u voor ons zorgt. U lijkt zo'n beleid van willekeur te voeren. Hier op aarde hebben we bestuursrechtelijke afspraken die dat de overheid verbieden. Ik zou het wel aardig vinden als u ook zo'n soort regel had.
In het verlengde van dit verhaal ligt ook een pijnpunt wat betreft het gebed. U wilt graag dat wij bidden. Althans, dat denk ik. Maar als ik niet bid voor mijn eten, smaakt het net zo goed als wanneer ik dat wel doe. Als ik bid voor een veilige reis kan het best zijn dat ik verongeluk. Het gekke is dat ik u toch bedank wanneer ik ergens veilig aankom, terwijl mijn vrienden niet veilig aankwamen waar ze wilden.
Snapt u een beetje mijn probleem? Is het een idee als u een wat consequenter beleid gaat voeren? Of moet ik gewoon gaan accepteren dat u zo werkt. Dan vind ik het erg fijn als u me daarbij wilt helpen. Maar ja, of u dat doet is dus weer afhankelijk van de consequentie van uw beleid...
Hoe dan ook denk ik dat u openstaat voor mijn vragen. En dat vind ik dan wel weer prettig.
Maartje
Ps. Ik geloof dat ik ondanks alles wel van u houd. Daarin ben ik zelf misschien wat moeilijk te volgen.
maandag 9 november 2009
Straks staat er geen Muur meer, straks is het één land. Maar ook waar die muur niet meer staat zal hij nog steeds staan, het langzaam in elkaar dringen van die twee Duitslanden zal in zijn traagheid veel minder zichtbaar zijn dan de uiterlijke tekenen van eenheid: dezelfde bankbiljetten, reclames, wegwijzers, opschriften, uniformen. Het onzichtbare bevindt zich in het denken, in de weggevallen bescherming die het isolement ook bood. Weigering van het Westen bestaat evenzeer als afkeer van het Oosten, wie over een jaar langs Magdeburg over de autoroute naar Berlijn rijdt zal in zijn geestelijk systeem iets onduidbaars voelen, de afwezigheid van een grens, een zucht van vroegere gedachten, hij zal een land binnenrijden dat er niet meer is en toch is, een onzichtbare staat met zichtbare inwoners, een denkwijze die niet per decreet maar pas door slijtage zal worden afgeschaft.
(Cees Nooteboom, Berlijn 1989-2009, p.254-255)
Abonneren op:
Posts (Atom)
