Tranen

Vanmorgen moest ik in Amsterdam zijn, op school. Een afspraak met mijn scriptiebegeleider - feedback. Wat hij te zeggen had viel niet mee. Concreter formuleren, opbouw herzien. Ik werd er niet vrolijk van. Werk aan de winkel. En precies op die terreinen die ik lastig vind.

Op weg van school naar Centraal Station besloot ik een halte eerder uit te stappen om nog een stukje van Amsterdam te zien; halte Nieuwmarkt. Als je van de Nieuwmarkt naar het Centraal Station loopt, kom je door de rosse buurt. Ik liep over de Oudezijds Voorburgwal en werd zo ontzettend verdrietig. Achter de ramen schaars geklede vrouwen, op straat mannen die glimlachend naar binnen kijken. De tranen stonden me in de ogen. Wat kun je anders dan huilen als je daar loopt? Verdwaalde mensen, die het zoeken in drugs en seks. Er is zoveel moois en zoveel beters. Maar hoe maak je ze dat duidelijk, hoe vertel je dat er liefde is, dat God liefde is?
En dan moet ik me nu thuis weer druk gaan maken over de studie?

Ik huil nog steeds...